مدلسازی ساختاری تفسیری راهبردهای کارآفرینی سیاسی

پاشازاده, یوسف; جعفری, میثم; ویشلقی, مهدیه

doi:10.22034/rahbord.2023.368256.1499

مدلسازی ساختاری تفسیری راهبردهای کارآفرینی سیاسی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ استادیار گروه مدیریت، دانشکده مدیریت، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

² دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، دانشکده علوم اقتصادی و اداری، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران

³ دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، دانشکده علوم اقتصادی و اداری، دانشگاه سمنان،سمنان، ایران

10.22034/rahbord.2023.368256.1499

چکیده

کارآفرینی سیاسی نیروی محرکه ایجاد تحولات نهادی بوده که امکان تغییر فرآیندهای منسوخ را ایجاد میکند. کارآفرینان سیاسی با هدف ایجاد تغییر در روند سیاستگذاری نقش اساسی را برعهده داشته و می توانند با ارائه راهبردهای سیاسی ابعاد مختلف اقتصادی و اجتماعی را دگرگون سازند. اجماع افراد کلیدی و بانفوذ سیاسی در موضوع کارآفرینی در کشور می تواند روند توسعه برنامه ها را تسریع و چالش های فرآیندی را برطرف سازد. از این رو شناسایی راهبردهای توسعه کارآفرینی سیاسی و تقویت حضور این افراد آنها منجر به خلق ارزش و رشد اقتصادی و اجتماعی می شود. براین اساس هدف از انجام پژوهش حاضر، مدل سازی ساختاری تفسیری راهبردهای کارآفرینی سیاسی است. شناسایی راهبردهای کارآفرینی سیاسی از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته با روش تحلیل محتوای کیفی بر پایه تکنیک اشباع نظری و روش نمونه گیری هدفمند با 24 نفر از اساتید کارآفرینی، خطمشی گذاری و مدیریت انجام گرفت. روایی و پایایی مصاحبه ها به ترتیب با روش روایی محتوایی نسبی و شاخص کاپای کوهن تایید شد. کدگذاری مصاحبه ها بااستفاده از نرم افزار 2020MAXQDA منجر به شناسایی 11 راهبرد شد. به منظور سطح بندی راهبردهای شناسایی شده از نظرات 94 نفر از کارآفرینان و مدیران ارشد سازمان های دولتی با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و به کمک پرسشنامه استفاده شد. روایی و پایایی پرسشنامه به ترتیب با بهره گیری از روایی محتوا و روش آزمون ـ پس آزمون تایید شد. راهبردهای شناسایی شده با روش ساختاری تفسیری منجر به تشکیل پنج سطح شد که شبکه سازی سیاسی اثرگذارترین و جریان سازی اثرپذیرترین عوامل بودند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Analyzing Political Entrepreneurship Strategies Through Structural Modeling

نویسندگان [English]

Yousef Pashazadeh ¹
Meysam Jafari ²
Mahdieh Vishalghi ³

¹ Assistant Prof. Faculty of Economics and Management, Urmia University, Urmia, Iran

² Ph.D. Candidate in Public Administration, Faculty of Economics and Administrative Sciences, Lorestan University, Lorestan, Iran

³ Ph.D. Candidate in Public Administration, Faculty of Economics and Administrative Sciences, Semnan University, Semnan, Iran

چکیده [English]

Political entrepreneurship is the driving force behind creating institutional changes that make it possible to change outdated processes. Political entrepreneurs have played an essential role in the policy-making process to create policy changes, and they can create different economic and social dimensions by presenting political strategies. The consensus of key and politically influential people on the issue of entrepreneurship in the country can accelerate the process of program development and solve process challenges. Therefore, identifying the development strategies of political entrepreneurship and strengthening the presence of these people leads to value creation and economic and social growth. Therefore, this research aims to interpret the structural modeling of political entrepreneurship strategies. Political entrepreneurship strategies were identified through semi-structured interviews with a qualitative content analysis method based on the theoretical saturation technique and purposeful sampling method with 24 entrepreneurship, policy-making, and management professors. The validity and reliability of the interviews were confirmed by the methods of relative content validity and Cohen's kappa index, respectively. Coding interviews using MAXQDA2020 software led to the identification of 11 strategies. In order to level the identified strategies, the opinions of 94 entrepreneurs and senior managers of government organizations were used with the stratified random sampling method and with the help of a questionnaire. The validity and reliability of the questionnaire were confirmed using content validity and the test-post-test method. The strategies identified by the interpretative structural method led to the formation of five levels, where political networking was the most effective and streamlining was the most impressionable factor.

کلیدواژه‌ها [English]

Political Entrepreneurship
Policy-Making
Value Creation
Interpretive Structure Modeling

مراجع

Autio, E., & Holzl, W. (2008). Adressing challenges for high-growth companies. Europe Innova paper no. 6, European Commission.

Brouwer, S., Huitema, D., & Biermann, F. (2009). Towards adaptive management: The strategies of policy entrepreneurs to direct policy change . In Proceedings of the 2009 Amsterdam Conference on the Human Dimensions of Global Environmental Change, (p. 6). Amsterdam.

Cairney, P. (2018). Three Habits of Successful Policy Entrepreneurs. Policy & Politics, 199-215.

Cairney, P. (2021). Three habits of successful policy entrepreneurs. Practical Lessons from Policy Theories, 13-34.

Christopoulos, D., & Ingold, K. (2011). Distinguishing between political brokerage & political entrepreneurship. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 36-42.

Collins, J. (2001). Good to Great: Why Some Companies Make the Leap ... and Others Don’t. harperbusiness.

Frisch Aviram, N., Cohen, N., & Beeri, I. (2020). Policy entrepreneurship in developing countries: A systematic review of the literature. Public Administration and Development, 35-48.

Jarvis, D., & He, A. (2020). policy enterpreneurship and institutional change; who, how, and why? Public Administration and Development, 3-10.

Karlsson, C. (2015). Political entrepreneurship, cluster policies and regional growth. Centre of Excellence for Science and Innovation Studies, 1-17.

Kingdon, J. (1984). Agendas, Alternatives, and Public Policies. 3nd ed. Boston: Little.

Lenrsch, J. (2019). Political entrepreneurship: How to build successful centrist political Start-UPS. Springer.

Lundestrom, A., & Stevenson, L. (2005). Entrepreneurship Policy: Theory and Practice. Chapter 2 ISEN International studies in Entrepreneurship, Springer.

Mintrom, M. (2019). So you want to be a policy entrepreneur? Policy design and practice, 307-323.

Mintrom, M., & Norman, p. (2009). Policy Entrepreneurship and Policy Change. Policy Studies Journal, 649-667.

Neck, r. (2016). The Political Entrepreneur: Deus ex Machina of Public Choice Theory?. In Contemporary Entrepreneurship . Springer, cham, 201-210.

Neubauer-shani, M., & Shamir, o. (2018). Political entrepreneurship and policy change in the end of life debate in Israel. . Institutional Entrepreneurship and Policy Change, 201-210.

Sarabia, M., Romero, F., & Nunez, M. (2020). Political entrepreneurship and leadership succession. International Journal of Intellectual Property Management, 17-34.

Serfass, D., & Sherman, R. (2013). A methodological note on ordered Q-Sort ratings. . Journal of Research in Personality, 853-858.

Svensson, P. (2019). Formalized policy entrepreneurship as a governance tool for policy integration. International Journal of Public Administration, 1212-1221.

Teixeira, A., & Silva, C. (2012). A new perspective on local political entrepreneurship: Evidence from Portugal. Local Economy, 332-354.