این مقاله سمیرامین نویسندهی مقاله ضمن نقد گفتمانهای لیبرالیستی بر این باور است که غفلت از نظریههایی که از منظر ماتریالیسم تاریخی مطرح شدهاند از جمله دلایلی هستند که نتوان به پرسشهای مرتبط با جهان معاصر پاسخ گفت. به اعتقاد سمیرامین در گذشته، امپریالیسم به مثابهی کشمکش دائمی میان قدرتهای امپریالیستی تلقی میشد. در حالیکه اکنون رشد مرکزگرایی سرمایهداری انحصاری موجب ظهور امپریالیسم جمعی حول سه محور آمریکا، اروپا و ژاپن شده است. در این رابطه، بخشهای مسلط سرمایه در مدیریت سودشان از نظام امپریالیستی جدید، منافع مشترکی دارد ولی مدیریت سیاسی متحدالشکل این نظام با دولتها مخالفت میکند. امین معتقد است که تضادهای داخل این سه محور بر اثر واگرایی منافع سرمایهی انحصاری مسلط به وجود نیامده است، بلکه حاصل واگرایی منافع ارائه شده از سوی دولتها بود. سمیر تضادها را در این عبارت خلاصه کرده است که اقتصاد، شرکای نظام امپریالیستی را متحد میسازد و سیاست، ملتهای مربوطه را تقسیم میکند