شوراهای اسلامی شهر و روستا نشانگر توزیع قدرت در جامعه مردمسالار دینی ایران است و شکلگیری آنها با چنین گستردگی و اهمیتی در تاریخ این مملکت سابقه ندارد. با این حال این نهاد نو پای مردمی چه در درون و چه در برون با آسیبهایی مواجه است که بایستی با سعه صدر، حوصله، تدبیر و محاسبات علمی به رفع آنها پرداخت تا مدیریت شورایی که ریشه در تعالیم دینی ما دارد به تدریج جا بیفتد و نهادینه شود و مردم متدین ما بتوانند از آثار و برکات آن بهرهمند شوند. نوشتار حاضر با این هدف به رشته تحریر درآمده است که بتواند گامی ولو ناچیز در راستای کمک به مدیریت شورایی بردارد.