آموزش یکی از اساسی‌ترین فعالیت‌های بشری است. انتقال دانسته‌ها به نسل جدید امری حیاتی است و دنیای توسعه‌یافته موفقیت خود را مدیون آموزش‌های هدفدار و سازمان‌یافته می‌داند. آموزش را می‌توان متغیری واسط در امر توسعه دانست که همواره با مشارکت مردم همگام و عامل تغییر در مدیریت رفتاری می‌باشد که در جلب مشارکت مردم، خصوصاً جوامع روستایی، پیش شرط توسعه تلقی می‌شود. آموزش و مشارکت با تاریخ بشر آغاز و با ساختار جمعیتی، حرکات و مسائل اقتصادی-اجتماعی و فنی انسان‌ها تغییر و تحول یافته است.
)