اقدامات اصلاحی هم ممکن و هم لازم است، اما نیازمند فرآیند پیچیدهای از مذاکرات میباشد، تا همهی اعضا به این احساس دست یابند که در قبال آن، چیزی به دست خواهند آورد. (جیمز پاول) ; درآمد ; مقالات و پژوهشهای عدیدهای در خصوص اصلاحات نگاشته شده و کارشناسان و پژوهشگران دولتی یا مستقل بسیاری، پیرامون آن سخنرانی کرده یا مطلب تهیه کردهاند؛ چرا که نفس اصلاحات در سازمان ملل با مفهوم اصلاحات در هر سازمان و نهاد دیگری متفاوت مینمایاند، هرچند ماهیت سازمان ملل اساساً با ماهیت هرگونه سازمان ملی یا دولتی یا حتی بسیاری از سازمانهای بینالمللی نیز تفاوت دارد. سازمان ملل متحد، ساختاری بسیار پیچیده و غیرمتمرکز با کارکردی چند جانبه است که دستورالعمل گسترده تهیه شده برای آن نه تنها حرکت آن را بسیار کند و بطئ نموده، بلکه فرصتی کافی برای ارائه انتقاد از سوی بیش از 190 کشور عضو و هزاران سازمان غیردولتی و کارشناس مستقل را هم فراهم نموده است. تعداد کم اصلاحات در این سازمان مهم و روند پیچیده و ناکارای آن به علت اختلافات عمیق سیاسی میان اعضای آن و نیروهای مخالف در نظام بینالمللی است؛ که خود سازمان را نیز به صورتی چندپاره و متضاد در آورده است. از سوی دیگر، نوع خاص تقسیم قدرت در آن، ایجادکننده حسی است که برای در امان ماندن از ناامیدی، خواهان رفرم و اصلاح در ساختار سازمان خواهد شد. سازمان ملل، امکان تغییر همزمان با تحولات بسیار پرشتاب دهه 90 میلادی را نداشته و به همین خاطر در نخستین سالهای هزاره سوم در میان اعضای متفاوت خود، گیج و سردرگم به نظر میرسد. در همین حال، موافقان و مخالفان نفس اصلاحات نیز در برابر یکدیگر صفی طولانی کشیدهاند. سیاست رسانههای گروهی که اغلب به صورت شرکتهای چند کاره در امور خبرپراکنی و تفریحات وجود دارند با اندیشگاههای محافظهکار در یک جبهه قرار دارد و خواستار اصلاحات در ساختار سازمان میباشد. رسانههای گروهی، سازمان ملل را سازمانی بوروکراتیک، فرآیند آن را ناکارآمد و کارکنان آن را فاقد صلاحیت و درگیر فساد اداری میدانند. عدم برشهای اجرایی و تأثیرگذار نبودن فعالیتهای آن از محورهای دیگر انتقادات است. البته هدف بسیاری از این تلاشها فقط تأثیر بر عامه ناآگاه، نهادهای قانونگذار و... است.