وجود یا عدم وجود سلاحهای کشتار جمعی در عراق و برنامههای تولید آن، خصوصاً بعد از حمله عراق به کویت، طی حدود 12 سال از موضوعات مهم در دستور کار جامعه بینالمللی بود. سرنگونی رژیم صدام حسین این فرصت را فراهم آورد تا به نحوی قطعی به مناقشات در این مورد خاتمه داده شده و از جمله مشخص شود که آیا تلاشهای گسترده، بیوفقه و دامنهدار شورای امنیت طی 12 سال و رژیم بازرسی تهاجمی و پیچیدهای که از آن نشأت گرفت، توفیقی در خلع سلاح و مهار رژیم صدام حسین داشت یا خیر. اکنون به نظر میرسد که میتوان با توجه به یافتههای هیئت تحقیق آمریکایی در عراق که بعد از اشغال این کشور طی حدود ده ماه به بررسی این موضوع پرداخت، به این سؤال پاسخ داد