نماگر سرمایه اجتماعی و پیامدهای آن بر توسعه اجتماعی-اقتصادی و دموکراسی؛ جامعه مدنی و سرمایه اجتماعی

نظریه‌پردازان مختلفی چون دوتوکویل و جان استوارت میل تا دورکیم، زیمل و کورنهاوزر، مدتها پیش براهمیت جامعه مدنی و انجمن‌های دواطلبی، به‌عنوان جوهرة حیاتی دموکراسی تأکید کرده‌اند. پیرامون ادعا برتوانایی و قابلیت جوامع مدنی در انجام وظایفی که دولتها و بازار در اجرای آن با شکست مواجه شده‌اند، چیز خاص و جدیدی وجود ندارد. نظریه‌های پلورالیستی دهه 1960، برنقش گروه‌های ذی‌نفع در تجمع و بیان خواست‌ها و مطالبات عمومی، که از طریق ارائه کانال‌های بدیل چندگانه‌ای از مشارکت سیاسی، شهروندان را به دولت متصل می‌سازد، تأکید کرده‌اند؟ پلورالیست‌ها اظهار می‌کنند که همکاری‌هایی چون همکاری انجمن‌های اولیاء-مربیان، گروه‌های دوره‌ای محلی و تعاونی‌های روستایی، از طریق طیف‌های مختلفی از سازمان‌های غیررسمی در بخش داوطلبی، راه‌حل‌های محلی را برای مشکلات و مسائل اجتماعی ارائه می‌کنند، که یک مکانیسم بدیل برای ادارة حکومت و یک بستر آموزشی برای دموکراسی به‌شمار می‌رود