نسبی بودن» بدیهی‌ترین ویژگی پدیدة «امنیت» است. تعابیر و مصداق‌های بحث امنیت فوق‌العاده سیال و گوناگون می‌باشد. با وجود نسبی بودن امنیت و حاکم بودن شرایط و ملاحظات گوناگون امنیتی در نزد افراد و دولت-ملت‌های مختلف، این اصل قطعیت یافته است که امنیت را دیگر نمی‌توان تنها در سطح رسمی و دولتی و براساس ملاحظات تنگ‌نظرانه و سخت‌افزاری تعریف نمود. البته میزان عدول از این برداشت‌های رسمی و تنگ‌نظرانه، در جوامع گوناگون متفاوت می‌باشد، ولی کمتر کسی پیدا خواهد شد که بتواند همچنان صرفاً بر معیارهای کلاسیک و قدیمی در زمنیه امنیت پافشاری نماید
)