در این مقاله، نگارنده در پی واکاوی و بررسی ریشههای هویتی ایرانیان در طول تاریخ پیش و پس از اسلام است. برای تشریح هویت ایرانیان به قدرت تمدنی ایرانزمین و پتانسیل فرهنگی و علمی آن در پیوند با خلقوخوها، استعدادها، اخلاقیات و نبوغ مردمان این سرزمین اشاراتی صورت پذیرفته است. ایرانیان از معدود اقوامی بودند که تبحر و هنر «اخذ» دانش و فرهنگ از سایر ملل و «آمیزش» آن با انگارههای فرهنگی خود در قالب سنتزی جدید برای عرضه به سایر اقوام و ممالک مفتوح و غیر آن را داشتهاند. در مسیر چارهجویی برای بسط و توسعه گفتمانی هویت ایرانی در فضای پرآشوب جهان معاصر، همین ویژگی میتواند نقش و تأثیر عمدهای در تعاملات فرهنگی ـ تمدنی در عرصه فراملی ایجاد نماید و مسیر نابرابر مبادله فرهنگی را بهسوی تعادل و توازن بازگرداند
)