امروزه بزرگترین و اصلیترین بخش مولد هر جامعه، بخش آموزش است و چنانچه کشوری از توجه به این نظام و کوشش در راه بهبود آن چشمپوشی کند، از رقیبان جهانی عقب خواهد ماند. زیرا اولاً نظام آموزشی در جهان معاصر معطوف و متکی به توانا ساختن انسانها برای استفاده از تکنولوژی نوین در جهت توسعه است، ثانیاً نیروی کار هرچه بیشتر و بهتر آموزش دیده باشد شانس اشتغال بیشتری داشته و از این لحاظ برای اقتصاد جامعه مفیدتر خواهد بود. مسئلهای که امروزه همه کشورهای جهان اعم از توسعه یافته یا در حال توسعه، با درجات مختلف با آن دست به گریبانند. مسئلهی تقاضای فزاینده برای خدمات آموزشی است. تحصیلات روزبهروز بیشتر به صورت عامل تعیین کننده پستها، افزایش درآمد و ارتقاء طبه اجتماعی درآمده است. از طرفی از آنجا که برخی مسائل جوامع، اثر و انعکاسی جهانی یافته، کارکرد آینده آموزش و پرورش پیچیدهتر شده است. حفظ صلح، خلع سلاح و امنیت بینالمللی، رشد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، تسلط بر پیشرفت علمی و تکنولوژی، حفظ محیط زیست تربیت حرفهای و تخصصی، جامعهپذیری و انتقال میراث فرهنگی همگی از کارکردهایی است که به کیفیت نظام آموزشی مربوط میشود. لذا شناخت مسائل و نارساییهای نظام آموزشی یکی از اقدامات استراتژیک جامعهای است که میخواهد توان خود را جهت توسعه و پیشرفت جامعه، حفظ امنیت ملی و حتی هستیشناختی خود در عرصههای ملی و جهانی بهکار بندد