در سال 1999، نیویورک تایمز در خلاصهی دستاوردهای قرناش، ادوارد سعید را به عنوان یکی از مهمترین منتقدین ادبی زنده مطرح ساخت. آشکار است که سعید از تقسیم صوری بین تحقیق دانشگاهی و شناخت عام فراگذشته است. این تمجید نشانگر تأثیر او بر حوزهی فرهنگی معاصر است، اما همچنین نشان میدهد که به چه مناسبتی مفهوم دنیابودگی موضوع توجه آثار فرهنگی و خلاقمان شده است. تأثیر او را میتوان تقربیاً در همه حوزههای علوم انسانی و علوم اجتماعی و حتی فراتر از آن هم دید. به ویژه، اصطلاح «شرقشناسی» اکنون به طور پیچیدهای با کار ادوارد سعید پیوند خورده است. تقریباً ربع قرن بعد از انتشار آن در سال 1978، «شرقشناسی» یک کتاب مهم و اگر چه بسیار بحثانگیز باقی مانده است. سعید در یک چهره جنجال برانگیز اما فراموشنشدنی، که هم تقدیر و هم تقبیح شده، ظاهر شده است.