راهبرد سیاست خارجی عبدالفتاح ‌السیسی و الزامات امنیتی آن برای ایران

عزیزیان, امید; رفیع, حسین

راهبرد سیاست خارجی عبدالفتاح ‌السیسی و الزامات امنیتی آن برای ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ دانشجوی دکترای دانشگاه مازندران، مازندران، ایران

² دانشیار، عضو هیات علمی دانشگاه مازندران، مازندران، ایران

چکیده

عبدالفتاحالسیسی پس از به قدرت رسیدن در مصر، استراتژی سیاست خارجی مصر را تغییر داد. سیسی در سیاست خارجی روندی واقعبینانه را دنبال میکند. اما وی با رویکردی تهاجمی در تلاش است نفوذ منطقهای ایران را محدود کند. در این میان، گسترش و توسعه همکاریها با اسرائیل و مشارکت فعالانه در ائتلاف منطقهای ضد ایرانی، امنیت ملی ایران را تهدید میکند. با این اوصاف، پژوهش حاضر در پی پاسخ‌گویی به این پرسش اساسی است که استراتژی سیاست خارجی عبدالفتاحالسیسی در منطقه، چه الزاماتی را برای سیاست خارجی و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران ایجاد کرده است؟ در این مقاله، از نظریه «امنیت منطقهای مکتب کپنهاگ»، «واقعگرایی تهاجمی» و نظریه «تصمیم‌گیری» به‌صورت تلفیقی به‌عنوان چارچوب نظری بهره گرفتهشده و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است و برای گردآوری دادهها از روش کتابخانهای-اسنادی استفاده‌شده است. یافته‌های پژوهش حاضر نشان‌دهنده آن است که مصر با نزدیکی فزاینده به اسرائیل، تلاش برای ایجاد جبهه عربی همراه با امارات متحده عربی و عربستان سعودی، سیاستهای تقابلی علیه گروههای مقاومت در منطقه و تقابل گسترده باسیاست‌های منطقهای تهران، امنیت ملی ایران را در سطحی گسترده متأثر ساخته و ضرورت بازنگری در نوع تعامل با مصر را در دو سطح تقابل و تنش‌زدایی ایجاد کرده است.

کلیدواژه‌ها

20.1001.1.10283102.1400.30.4.3.4

عنوان مقاله [English]

Abdel Fattah al-Sisi's Foreign Policy Strategy and its Security Requirements for Iran

نویسندگان [English]

omid azizyan ¹
Hossein Rafie ²

¹ Ph.D Student - UNiversity of Mazandaran, Mazandaran, Iran

² Associate Professor, Faculty Member of Mazandaran University, Mazandaran, Iran

چکیده [English]

Abdel Fattah al-Sisi changed Egyptian foreign policy strategy after gaining power in Cairo. Al-Sisi is following a realistic trend in foreign policy. But he is also trying to limit Iran's regional influence through an offensive approach. Meanwhile, the expansion of cooperation with Israel and active participation in the anti-Iranian regional coalition threatens Iran's national security. With this in mind, the present study seeks to answer the fundamental question of what requirements the foreign policy strategy of Abdel Fattah al-Sisi in the region has created for the foreign policy and national security of the Islamic Republic of Iran? In this paper, "Copenhagen School’s theory of Regional Security", "offensive realism" and the decision-making theory are used as a combined theoretical framework. Furthermore, the research method of this essay is descriptive-analytical. findings of the present study indicate that Egypt, with its growing intimacy to Israel, establishing an Arabian front with the participation of the United Arab Emirates and Saudi Arabia, pursuing confrontational policies against resistance movement in the region, and widespread confrontation against Tehran’s regional policies, affects Iran’s national security. Therefore, cairo’s behaviour has created the need for reconsideration of Iran’s type of interaction with Egypt at both levels of confrontation and de-escalation.

کلیدواژه‌ها [English]

Strategy
Abdel Fattah al-Sisi
Security Necessities
Iran
Middle East
Egypt

مراجع

اختیاری امیری، رضا (۱۳۹۶)، تأثیر شکنندگی دولت سوریه در تغییر تعاملات امنیتی خاورمیانه؛ فصلنامه پژوهش‌های سیاسی جهان اسلام، سال هفتم، شماره سوم، پاییز، صص ۱۸۸-۱۵۵.
اطاعت، جواد، کریمی حسن (۱۴۰۰)، تحلیل ژئوپلتیکی ناکامی اخوان المسلمین در مصر؛ فصلنامه ژئوپلتیکی، سال هفدهم، شماره دوم، تابستان، صص ۱۸۱-۱۴۹.
اقارب پرست، محمدرضا (1390)، ترتیبات امنیت جمعی: الگوی نو برای ایجاد امنیت در خلیج‌فارس، فصلنامه تحقیقات سیاسی بینالمللی، دانشگاه آزاد واحد شهر رضا، شماره نهم، ص274-267.
آدمی، علی (1391)، « بحران بحرین و امنیت منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه‌‌ی راهبرد، سال بیست و یکم ، شماره 62.
باری، بوزان (1378)، «مردم، دولت‌ها و هراس»، ترجمه پژوهشکده راهبردی، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
بیلیس، جان و استیو اسمیت (1383)، جهانی‌شدن سیاست: روابط بین‌الملل در عصر نوین، تهران؛ ترجمه: ابوالقاسم راهچمنی، ناشر: موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر تهران، چاپ اول.
حاتم جعفری، محمدرضا (1391)، پارامترهای تعیین‌کننده‌ی سیاست خارجی مصر از انقلاب «ناصر» تا کودتای ارتش (2013 - 1952)؛ فصلنامه‌ی مطالعات سیاسی جهان اسلام، سال اول، شماره 4، زمستان، صفحات 31-15.
حاتمی، محمدرضا، جرفی احمد (1395)، تغییر هویت دولت در مصر و تحول سیاست خارجی این کشور؛مطالعه موردی مساله فلسطین و بحران سوریه؛ فصلنامه پژوهشهای روابط بین‌الملل، دوره اول، شماره بیست و سوم، بهار.
درویشیسهتلانی، فرهاد، مظفری، سمیرا (1397)، بررسی عوامل تأثیرگذار بر واگرایی روابط ایران و مصر (1392-1357)؛ فصلنامه مطالعات سیاسی جهان اسلام ، سال هفتم، شماره(25)، بهار 1379، صفحههای 1 –
دهقانی فیروزآبادی، سید جلال(۱۳۹۰)، واقع‌گرایی نوکلاسیک و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران؛ فصلنامه سیاست خارجی، سال بیست و پنجم، شماره ۲، تابستان.
سیف زاده، سیدحسین (1376)؛ نظریه‌پردازی در روابط بین‌الملل مبانى و قالب‌های فکرى، تهران، سمت.
فلاحت پیشه، حشمتالله، فاطمه سوری (1396)، جایگاه فلسطین در سیاست خارجی مصر؛ از مبارک تا سیسی؛ فصلنامه پژوهش‌های راهبردی سیاست، سال پنجم، شماره 20 ، بهار.
لیک دوید ای. و پاتریک ام. مورگان (1381)، «نظمهای منطقهای: امنیت سازی در جهانی نوین»، ترجمه سید جلال دهقانی فیروزآبادی، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
محمدی، منوچهر (۱۳۸۷)، بازتاب جهانی انقلاب اسلامی؛ سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ سوم، تهران.
Alterman, J. B. (2015). Rocky Harbors: Taking Stock of the Middle East in 2015: Rowman & Littlefield.
Aly, A. M. S. J. M. E. B. (2014). Post-revolution Egyptian foreign policy. 86, 1-100.
Buzan, B. J. S. S. i. t. P.-C. W. E. (1991). People, States and Fear: An Agenda for International.
Cleveland, W. L., & Bunton, M. (2016). A history of the modern Middle East: Hachette UK.
Darwisheh, H. (2015). REGIME SURVIVAL STRATEGIES AND.
Edris, M. S. (2002). The January Revolution and the Egyptian Foreign Role. The International Politics Journal, 149.
Fakhri, A. V. (2013). Foreign Policy in the Political Address of President Mohammad Morsi. The Civilized Dialogue Institute.
Hanna, M., & Benaim, D. J. F. A. (2018). Egypt First: Under Sisi, Cairo Is Going Its Own Way.
Hassan, H. A. J. H. A., Ed. (2018). Head East! Toward a Security Alliance between Egypt and the UAE.
Kamal, M. (2018). The Middle East According to Egypt. The Cairo Review of Global Affairs.
Kamrava, M. (2018). Troubled Waters: Insecurity in the Persian Gulf: Cornell University Press.
Meringolo, A. J. I. E. (2015). From Morsi to Al-Sisi: Foreign Policy at the Service of Domestic Policy. 3.
Šedivý, J. (2004). Regions and Powers: The Structure of International Security. In: Springer.
Selim, G. M. J. J. o. M. E. S. (2020). Egyptian foreign policy after the 2011 revolution: the dynamics of continuity and change. 1-22.
Selim, G. M. J. J. o. C. I., & World, t. A. (2019). The Sino-Russian strategic understanding on the Arab uprisings: Motivations and implications. 13(2-3), 243-269.
Sent, E.-M. J. H. o. p. e. (2005). Simplifying Herbert Simon. 37(2), 227-232.
Shahrour, K. (2020). The evolution of Emirati foreign policy (1971-2020): The unexpected rise of a small state with boundless ambitions.
Sharp, J. M. (2009). Egypt: Background and US relations.
Taflıoğlu, M. S. J. I. R. (2019). Egypt, Possible Conflict and Cooperation Areas in the Foreign Policy of the Islamic Republic of Iran. 7(07), 295-302.
Walt, S. M. J. I. s. q. (1991). The renaissance of security studies. 35(2), 211-239.