استراتژیستهای بزرگ گذشته بعضی ملتها را برّی و برخی از آنها را بحری میدانند که در نتیجة این ویژگیها قدرت ملی توانسته است تا بر قلمروهای خشکی تسلط یابد و یا بر دریاها سیادت پیدا کند. از اواخر قرن بیستم سخن از ملت هوا ـ فضایی به میان آمد. دسترسی مطمئن به هوا و فضا برای اقتصاد، رفاه و امنیت ملی همان قدر حائز اهمیت است که دستیابی و بهرهمندی از دریاها تاکنون اهمیت داشته است. با کسب قابلیت در این عرصه، لوازم تأمین اهداف امنیت ملی فراهم خواهد شد. صنایع هوا ـ فضا، حمل و نقل هوایی، بهرهبرداری از فضا به همراه نیروهای مسلح، قابلیت ملی در این حوزه را تشکیل میدهند. امروزه قدرتها در سطح راهبردی برای خود فرصتی میدانند تا با ارتقای قابلیتهای هوا ـ فضایی خود به اهداف امنیت ملی خود دست یابند. هر راهبردی دارای سه رکن منافع، قابلیتها و تعهدات است که پرداختن به این ارکان از الزامات مهم در تدوین راهبرد ملی هوا ـ فضا به شمار میآید. قابلیت ملی هوا ـ فضا در چارچوب یک راهبرد با لحاظ کردن منافع ملی و تعهدات، امکان بهرهمندی از توان ملی برای تأمین اقتصادی، رفاه و امنیت ملی در آینده را فراهم خواهد ساخت. راهبرد ملی هوا ـ فضا نیازمند ترسیم چشمانداز و تعریف اهداف ملی خواهد بود.