در تعاملات بینالمللی عوامل ذهنی، روانی و فرهنگی نقش مهمی را ایفا مینمایند به گونهای که به سطح، نوع و ماهیت روابط شکل داده و تا میزان زیادی به الگوهای دشمنی و دوستی شکل میدهند. البته این بدان معنا نیست که سایر عوامل مانند منافع ملی، شرایط زمانی و جغرافیایی، عامل ساختار و ماهیت نظام بینالملل و... تأثیرگذار نباشد بلکه آمیزهای از این عوامل به الگوهای تعاملات شکل میدهند. در این نوشتار با عنایت به تأثیرگذاری عوامل متعدد سعی خواهد شد تا از دریچه عوامل نوع اول به موضوع روابط ایران و فدراسیون روسیه نگریسته شود. در بیش از یک دهه اخیر علیرغم گسترش تدریجی روابط ایران و روسیه و رشد همکاریهای دو کشور در برخی حوزهها مانند حل و فصل منازعات منطقهای و داد و ستدهای نظامی، سطح تعاملات دو کشور هیچگاه به نوعی اتحاد و ائتلاف عمیق و پایدار نیانجامیده است و در واقع یا به خاطر عدم ضرورت در ایجاد نوعی اتحاد استراتژیک بین دو کشور و یا به دلیل وجود برخی موانع جدی این امر ممکن نگردیده است