هگل تاریخ جهان را تاریخ روح مطلق و تاریخ صیرورت آن می داند و از آنجا که گوهر روح آزادی و حریت است. درواقع چگونه تاریخ نمودار مراحل مختلف تحقق آزادی است .روح می کوشد از خود آگاه شده و خود را آزاد سازد و اینه آگاهی و این آزادی جز به نحو تدریجی و به طور دیالکتیکی به دست نمی آید. جهان خارج، فکری است که درعالم رها شده و به صورت انسان و سایر موجودات طبیعی ظهور کرده، آزادی خواهی است. اما وقتی که روح مطلق جهانی خود را در این جهان رها ساخت و به صورت اندیشه ای سرگردان در آمد، به ابعاد و اقتدار تعین یافت، موجود مشخص و متعینی شد و در نتیجه از آزادی مطلق محروم شد. اکنون، غایت این روح، در تاریخ جهان تحقق بخشیدن دوباره به ذات خود و دست یافتن به موهبت آزادی است.
)