در اواخر ماه‌های شعبان و رمضان هر سال قمری، اشتیاق ویژه‌ای تمام وجود علاقه‌مندان و متخصصان رؤیت هلال را فرامی‌گیرد. به علاوه، مقوله‌ی رؤیت هلال ماه‌های رمضان و شوال، به سبب اهمیت فوق‌العاده‌ای که از لحاظ دینی برای مسلمانان دارد، همواره شوق‌انگیز و از حساسیت خاصی برخوردار بوده است. بر اثر ناهماهنگی‌های ناشی از تعیین و اعلام نا به‌هنگام رؤیت هلال شوال سال‌های 1412 تا 1416 و سال‌های 1418 تا 1422 و رمضان 1419، افزایش توجه به اخترشناسی و به ویژه بحث درباره‌ی رؤیت هلال ضرورت یافت و امکانی فراهم شد تا برای رفع مشکلات ناشی از ناهماهنگی‌های موجود تدابیری اندیشیده شود و بر همین اساس، کارشناسان مباحث تقویم هجری قمری در ایران، تلاش‌های گسترده‌ای را به لحاظ جنبه‌های علمی و عملی موضوع «رؤیت هلال» آغاز کردند؛ و گرچه در قلمرو ممالک اسلامی و از جمله در ایران، این موضوع به سبب وابستگی عمیق اوقات شعایر و مناسبت‌های دینی-به ویژه در اعلام آغاز ماه‌های رمضان و شوال- همواره از توجه و اهمیت فرهنگی و دینی خاصی برخوردار بوده و هست، مع‌الوصف، گسترش روزافزون رسانه‌های جمعی و فراگیر شدن امکانات مخابراتی سبب شد تا اشتباه‌ها و ناهمخوانی‌های اعلام رؤیت هلال ماه‌های قمری به سرعت آشکار شود. همین مسئله، لزوم بازنگری در روش‌های استخراج تقویم هجری قمری و هرچه دقیق‌تر کردن آن را در کشورهای اسلامی موجب گردید.
)