کسانی که خواهان حُسن اداره حکومت در یک جامعه سیاسی هستند با خوبی یا بدی و عیب و حُسن اجتماعی افراد آن کار دارند. (ارسطو) ; به نظر میرسد نکته ارسطو پس از گذشت 23 قرن همچنان شاسته توجه است که برای حسن اداره حکومت، توجه به عیب و حُسن اجتماعی و نه فردی را ضروری میداند. از نگاه او انسان در اجتماع زاده میشود و برای بهزیستن مجبور به مشارکت در اجتماع میباشد. در واقع مشارکت و همکاری در جامعه موجب دفع خطر و تأمین زندگی امن میگردد. برخی نظریهپردازان توجه به عیب و حُسن اجتماعی را وظیفه «دولت» میدانند که برای تولید شناسایی مثبت مجبور است ضمن تأمین امنیت سختافزاری و فیزیکی به امنیت وجودی (Ontological Security) و رفاه شهروندان همّت گمارد