در انقلاب اسلامی، توده‌های ایرانی عمدتاً بر مبنای نگرشی قداست‌آمیز، رهبری امام خمینی را پذیرفتند. در سطح نظری، این بسیار مهم است که براساس این باورها، انقلاب اسلامی هم خلق شد و هم تداوم یافت. با این وجود، انقلاب اسلامی در حالتی از خلاء شرایط اجتماعی-فکریِ پیشین پدیدار نشد. ایران در طی دو دهه قبل از آغاز نهضت اسلامی، شرایطی حساس و تعیین‌کننده را از سر گذرانده بود که بی‌تردید می‌توانست در روش و چگونگی پیشروی انقلاب اسلامی تا مرحله پیروزی و مخصوصاً نحوه رهبری امام خمینی تأثیر بگذارد
)